Ποδήλατο και COCO-MAT πάνε μαζί. Είναι στη φιλοσοφία μας, είναι στο αίμα μας και φυσικά είναι ένα από τα δημιουργήματά μας.
Τον Αύγουστο του 2016, μία ομάδα από λάτρεις της υπαίθρου ανέπτυξαν νέα προϊόντα με τον πιο φυσικό και δημιουργικό τρόπο. Και κάπως έτσι ιδρύθηκε η COCO-MAT.bike. Ένα εργοστάσιο ξύλου στη Λυκόβρυση που σέβεται το περιβάλλον, άνθρωποι που δημιουργούν με αγάπη και μεράκι και μία μοναδική χειροποίητη ξύλινη κατασκευή: το ποδήλατο της COCO-MAT.
Κάθε ποδήλατο κατασκευάζεται από ξύλα, τα οποία έχουν μεγαλώσει στη φύση με νερό της βροχής και ηλιακή ενέργεια. Όσο περισσότερες ώρες λούζεται από το φως του ήλιου, τόσο περισσότερη ενέργεια κλείνει μέσα του.
Το ποδήλατο αγαπήθηκε από πολλούς, αλλά πρώτα απ' όλα από εργαζόμενους της COCO-MAT. Και υιοθετήθηκε. Όμως ας αφήσουμε καλύτερα να μιλήσουν οι άνθρωποι αυτοί, που έρχονται στη δουλειά τους καθημερινά με το ποδήλατο.
Αντώνης Βεζυργιάννης - COCO-MAT Κηφισιάς
Ξεκινάω καθημερινά από την Κηφισιά χωρίς να υπάρχει κανένα άγχος για το πότε θα φτάσω, πού θα παρκάρω και σε τι ψυχική κατάσταση θα φτάσω στον προορισμό μου (λόγω κίνησης και τα σχετικά...)!
Γνωρίζω εξαρχής ότι θα βρίσκομαι σε συνεχή επαφή με τον αέρα και τους περαστικούς, χαμογελώντας σε αυτούς και -γιατί όχι- γνωρίζοντάς τους. Σίγουρα θα σχολιάσουν θετικά το ξύλινο ποδήλατο και θα το θαυμάσουν!
Παρ' όλο που οι οδηγοί αυτοκίνητων στη χώρα μας δε φημίζονται και ιδιαίτερα για την… ευγένεια και την παιδεία τους (με εξαιρέσεις πάντα), τον ποδηλάτη τον σέβονται και τον προσέχουν πάντα στο δρόμο!
Αφήνω το καλύτερο για το τέλος, αφού η καθημερινή άσκηση, οποιασδήποτε μορφής, χαλαρώνει, δυναμώνει και σε κάνει πάντα χαμογελαστό!
Ερμής Γκιόκας/Θοδωρής Μήτουλας - COCO-MAT Κηφισιάς
Τι μας είπε ο Ερμής:
Κατοικώ στον Αγ. Ελευθέριο, στο οικοδομικό τετράγωνο που γεννήθηκε η COCO-MAT. Εργάζομαι κατά βάση στο κατάστημα της Τατοΐου και η μετακίνησή μου με το ποδήλατο στο σύνολο είναι μια ώρα καθημερινά.
Πάρα πολλά χρόνια επιλέγω το ποδήλατο ως μέσω μετακίνησης, γιατί με ενεργοποιεί και φτάνω στη δουλειά μου έτοιμος-ζωηρός. Είναι κι αυτή η αίσθηση της "πτήσης" με δική σου δύναμη, που δεν έχω καταφέρει να ξεχάσω από την πρώτη μου φορά που έκανα ποδήλατο, πιτσιρίκι. Αυτό το καλό λαμβάνεις και το επιστρέφεις όντας πιο ευτυχής στο σύνολο, στο περιβάλλον.
Αν οι ποδηλάτες ήταν περισσότεροι, θα είχαμε ασφαλέστερες μετακινήσεις, μικρότερη ανησυχία για την απώλεια των ποδηλάτων μας και σίγουρα πιο υγιές περιβάλλον από κάθε άποψη.
Τι νομίζει ο κόσμος και δεν ισχύει κατά την άποψή μου:
-
ότι χρειάζεσαι περισσότερο χρόνο για τις μετακινήσεις με το ποδήλατο.
-
ότι κουράζεσαι και δεν αποδίδεις, αντιθέτως, όμως, η αερόβια άσκηση βελτιώνει την ποιότητα ζωής.
-
ότι μετά την εργασία δεν έχεις τη δύναμη για επιστροφή με το ποδήλατο, ενώ στην ουσία είναι ο καλύτερος τρόπος για αποφόρτιση μυαλού κ σώματος.
Προσωπικά μόνο ένα πράγμα θα μου άρεσε περισσότερο, να πηγαίνω στη δουλειά μου κολυμπώντας...
Τι μας είπε ο Θοδωρής:
Επέλεξα το ποδήλατο για πολλούς λογούς, όπως το γεγονός ότι λόγω του υλικού του είναι πολύ ιδιαίτερο, επειδή δεν είχα ξαναδοκιμάσει ηλεκτρικό ποδήλατο, επειδή το θεωρώ ως ένα μέσο που δε μολύνει το περιβάλλον, επειδή παράλληλα με την μετακίνηση αθλούμαι, επειδή δεν έχω δίπλωμα οδήγησης και, γενικά, δεν επιθυμώ να μετακινούμαι με αυτοκίνητα ή μηχανάκια. Άλλωστε, θεωρώ ότι είναι πολύ καλή διαφήμιση για την COCO-MAT.
Ξεκινάω από τα Πατήσια κάνοντας συνήθως 40 με 45 λεπτά. Άλλες φορές το βάζω στο τρένο έως Κηφισιά, οπότε μειώνω αισθητά το χρόνο.
Αρχικά, με είχε δυσκολέψει το βάρος του επειδή μένω στον 5ο όροφο πολυκατοικίας με μικρό ανελκυστήρα αλλά βρήκα άλλη λύση για το πώς θα το κλειδώνω και αποθηκεύω χωρίς να χρειάζεται να το ανεβάζω χωρίς ασανσέρ.
Δυσκολία με το ποδήλατο καθαυτό δεν συνάντησα πάρα μόνο σε συνάρτηση με τους όχι και τόσο καλούς δρόμους, οπότε είχα μερικές φορές σκασμένα λάστιχα. Βέβαια οι συνάδελφοι στην COCO-MAT.bike έκαναν ότι μπορούσαν να με βοηθήσουν.
Γενικά θεωρώ ότι η COCO-MAT υπήρξε πρωτοποριακή σε αυτό το θέμα με τα ποδήλατα και μοιράζομαι ένα κοινό όνειρο μαζί της σε αυτό το κομμάτι των στόχων της, δηλαδή της μετακίνησης με εναλλακτικούς τρόπους.
Γιώργος Γρηγοράκος - COCO-MAT Φάληρο
Καταρχάς να πω ότι δεν επέλεξα εγώ το ποδήλατο. Αυτό επέλεξε εμένα, τα ποδήλατα ξέρουν... Επιλέγουν πάντα αυτούς με το περίεργο βλέμμα... Τους λίγο «τρελούς», αυτούς που μπορούν να τα «οδηγήσουν» λίγο πιο μακριά απ’ ότι βλέπουν συνήθως τα μάτια.
Στα ποδήλατα δεν αρέσουν οι εύκολοι, οι συμβατικοί δρόμοι... τα ποδήλατα και οι αναβάτες τους κοιτάνε πάντα λίγο πιο βαθιά, πέρα απ’ τον ορίζοντα, γιατί πολύ απλά μπορούν να τον διακρίνουν, να τον αναπνέουν, να τον αισθάνονται. Αλήθεια πόσο καιρό έχεις να μυρίσεις τον ορίζοντα, να δεις τα χρώματά του, τον ουρανό, τα πουλιά που πετάνε, το αεράκι που σου στέλνει και σου χαϊδεύει το πρόσωπο κλεισμένος στο υπερσύγχρονο κουτί σου; Ανεβαίνω κάθε πρωί στο ποδήλατό μου γιατί ξέρω ότι μπορώ να κοιτάξω ψηλά και να δω τις εκτυφλωτικές αχτίδες του ήλιου...να ανοίξω τα χέρια μου και να εισβάλει μέσα μου, να με ζεστάνει και να γεμίσει την ψυχή μου με φως! Γιατί μπορώ να νιώθω τη δροσιά να διαπερνά όλο μου το σώμα. Γιατί την Άνοιξη μπορώ να βλέπω τα χρώματα, να μυρίζω τα εκατοντάδες μεθυστικά αρώματα των λουλουδιών και το χειμώνα να νιώθω τη βροχή τόσο γλυκά να κυλάει στο πρόσωπο μου, να μου υπενθυμίζει ότι είμαι ζωντανός και να μπερδεύει ενίοτε τα δάκρυά μου με τις δροσιστικές σταγόνες της, που στο τέλος πάντα λυτρώνουν.
Για να μπορώ να βλέπω όλα αυτά τα όμορφα πρόσωπα γύρω μου κάθε πρωί που περιμένουν σε μια γωνιά του δρόμου, συνήθως σκυθρωποί περιμένοντας υπομονετικά λίγο συγκαταβατικά στις στάσεις των λεωφορείων και να τους χαρίζω ένα χαμόγελο στο πέρασμά μου «κερδίζοντας» για ελάχιστα δευτερόλεπτα αυτό το φευγαλέο αισιόδοξο βλέμμα τους να «παίρνω» για λίγο την αφόρητη θλίψη τους κι ας κρατάει αυτό για ένα μόνο δευτερόλεπτο. Είναι τόσο μαγικό, τόσο μοναδικά επιδραστικό. Οι άνθρωποι δεν χαμογελούν πια στα αυτοκίνητα τους ούτε μπορούν να δουν τους άλλους να το κάνουν όντας κλεισμένοι μέσα εκεί.
Για να μπορώ να περνάω δίπλα από τη γωνία του δρόμου που συνάντησα πριν καιρό το πιο όμορφο κορίτσι του κόσμου κι ερωτεύτηκα τη ματιά της για πάντα... Εκεί που κάναμε την πρώτη αγκαλιά σαν να μην υπάρχει αύριο... Και κάθε φορά... κάθε πρωί... ζω τόσο ζωντανή αυτή την αγκαλιά, γιατί μπορώ να απλώνω το χέρι μου και νοητά να την αγγίζω... να τη μυρίζω... να την αισθάνομαι.
Γιατί κάθε μακρινή ματιά μου καταλήγει στην Ακρόπολη, σε αυτό το θαύμα των αιώνων που μας χαρίστηκε και που κάθε φορά κοιτώντας τη είναι αδύνατον να συγκρατήσω τα δάκρυα... Και είναι τότε που αναζητώ τη βροχή για να τα μπερδέψει με τις σταγόνες της... Γι’ αυτή την ευλογία... Γι’ αυτή την ευτυχία να ζω και να ποδηλατώ σε αυτόν τον τόπο!
Γιατί ο μεγάλος δρόμος με βγάζει στη θάλασσα, που έχεις ξεχάσει ότι υπάρχει εγκλωβισμένος σχεδόν θλιμμένος μέσα στο κατά τα άλλα συμπαθητικό τετράτροχό σου με τα σκούρα τζάμια και τον τεχνητό αέρα του κλιματιστικού. Αυτή την απεραντοσύνη της θάλασσας που εισχωρεί μέσα σου σαν κύμα και σε γεμίζει με τόσο μπλε για άλλες δυο ζωές!
Τώρα σκέψου... πριν ανοίξω την πόρτα για να μπω στη δουλειά μου έχω ήδη δει, έχω βιώσει, έχω νιώσει όλη αυτή τη χαρά... Μπροστά σε όλα αυτά τι θα ήταν ικανό να μου χαλάσει τη μέρα;
Θα μπορούσα να σου γράψω άλλα τόσα που βιώνω καθημερινά πάνω στο ποδήλατο διασχίζοντας την πόλη κι εκατοντάδες ακόμα λόγους που το επιλέγω ως μέσο μετακίνησης... ως τρόπο ζωής. Θα μπορούσα να σου γράψω για το περιβάλλον, τη φυσική κατάσταση, την υγεία και την ευεξία που μου χαρίζει… Αυτά όμως τα ξέρεις. Γι’ αυτό σε προσκαλώ να έρθεις μαζί μου αύριο κιόλας να στα δείξω κι από κοντά... Να σου κρατήσω το χέρι και να τα αφουγκραστούμε, να τα ζήσουμε μαζί, πάνω σε αυτή την πανέμορφη ξύλινη σέλα!
(Για την ιστορία ξεκινάω κάθε μέρα από τη Μεταμόρφωση και καταλήγω στο Παλαιό Φάληρο διανύοντας μια απόσταση 42 χλμ. (με επιστροφή).Ο χρόνος που χρειάζομαι για να φτάσω στο κατάστημα είναι περίπου 50-55 λεπτά.)
Μαριάνθη Στάμου - Μπλε Κέδρος
Όσοι δοκίμασαν να κάνουν ποδήλατο, τους άρεσε! Σε αυτή την κατηγορία ανήκω.
Μετακινούμαι με ποδήλατο εδώ και περίπου έξι μήνες. Μένω στην Κηφισιά και για να φτάσω στην COCO-MAT διανύω 3,7 χιλιόμετρα σε περίπου 15 λεπτά. Για εμένα, είναι πλέον κάτι πολύ ωραίο, πρακτικό και εύκολο, το οποίο δε θα βγει από την καθημερινή μου ζωή.
Το ποδήλατο δημιουργεί ένα αίσθημα ευεξίας και μας κάνει πιο κοινωνικούς. Παρατηρείς το περιβάλλον, ανταλλάσσεις χαιρετισμούς – αφήστε που ένα COCO-ΜΑΤ bike δεν περνάει ποτέ απαρατήρητο!
Η ποδηλασία είναι ευεργετική για το σώμα και το νου. Δεν έχουμε, λοιπόν, κανένα λόγο να μην το βάλουμε -άλλος πιο δειλά κι άλλος πιο επιθετικά- στη ζωή μας. Τέλος, μην ξεχνάμε ότι μπορούμε πάντα να το χρησιμοποιήσουμε συνδυαστικά με άλλα μέσα μεταφοράς για να φτάνουμε ακόμη πιο μακριά…